Menu
Ruig en uitgestrekt Mongolië
Iris Piers en Leslie Dopper hebben hun banen opgezegd en hun tas gepakt om de wereld over te reizen. Voor Sawadee Reizen schrijven ze hun mooiste ervaringen op.
De wildernis van Mongolië
Per jeep rijden we over eindeloze zandwegen, in de verte zie ik een stofwolk van een voorbij razend busje. Eén van de weinige in de afgelopen vier uur tijd. Het ruige, uitgestrekte landschap van Mongolië is moeilijk begaanbaar maar dat heeft ook zijn charme. Het is zo intens groot en leeg. We leggen kilometers af met aan de horizon alleen af en toe kamelen of groepen wilde paarden. Mongolië is met drie miljoen inwoners het dunst bevolkte land van de wereld. Het leven draait om de elf miljoen dieren die dienen als vervoersmiddel, voedselbron of voor het maken van warme kleding en de binnenvoeringen van ger-tenten (de traditionele woningen van het Mongoolse volk). We zijn voornamelijk in Mongolië omdat dit één van de stops is van de Trans ongolië Express waarmee we van Europa naar Azië reizen. Maar onverwacht begin ik verliefd te worden op dit prachtige pure land.
Khongoryn Els
Met de ochtendzon in ons gezicht ontbijten we midden in de woestijn op krukjes voor onze ger. Het enige geluid dat ik hoor zijn groepjes voorbij zoevende zwaluwen. Naast onze tenten zijn de hoge zingende zandduinen, ofwel de Khongoryn Els. De hoogste zandduin is ruim 300 meter. Na een stevig ontbijt klimmen we als enige omhoog naar de top. Totaal bezweet kom ik boven aan en plof hijgend neer. Het is windstil, dus de duinen zingen vandaag niet. Maar het uitzicht is fenomenaal. Duizenden zandduinen met scherpe ruggen lopen zo ver als mijn oog reikt in elkaar over. In de verte is een hoge ruige zwarte rotsformatie te zien. Aan de andere kant achter mij ligt het vlakke woestijnlandschap waarover we zijn aangekomen. Balancerend over de toppen van de zandduinen loop ik een stuk verder. Ik rust een moment uit in het warme zand om het surrealistische uitzicht in mij op te nemen. In de verte zie ik het ger kamp. De schaduwen op één kant van de duinen worden met het dalen van de zon langer. Ik stap op en glij, een stuk sneller dan omhoog, door het zand naar beneden.
The Red Flaming Cliffs
Vanuit het raam in de jeep leken de roodgekleurde rotspartijen nog klein, pas nu ik er bovenop sta zie ik hoe groot de omvang is. In het verleden zijn in het omliggende gebied vele dinosaurusbotten en -eieren gevonden waardoor nieuwe soorten zijn ontdekt. Naarmate de zon verder zakt worden de Flaming Cliffs (de Bayanzag) steeds roder. Het magische landschap, de bijzondere geschiedenis en de dieppaarskleurende lucht zijn een adembenemend schouwspel. Na zonsondergang daalt de temperatuur snel in de woestijn. Eenmaal terug in onze ger tent warmen we ons dankbaar op bij de houtkachel die al is opgestookt door onze gastvrouw. De woeste oneindigheid, de luchtspiegelingen, de sprankelende schoonheid van het uitgestrekte land en de simpele zelfvoorzienende levensstijl van de locals raakt en inspireert me. Mongolië is een indrukwekkend land en absoluut een bezoek waard!
- Deel deze pagina
