Menu
Sophies avontuurlijke rondreis door Maleisisch Borneo
Sophie reisde met Sawadee af naar Maleisisch Borneo. Ze deelt in dit reisverhaal haar ervaring met de lokale bevolking, natuur en dieren.
Het begon allemaal op Schiphol, waar we meteen al een paar van onze reisgenoten konden spotten door het Sawadee label dat aan hun tas hing. Het blijft toch gek om te bedenken dat je de komende drie weken aan de andere kant van de wereld gaat rondreizen met mensen die je eigenlijk helemaal niet kent. Na een lange en turbulente vlucht landden we op Kuala Lumpur, waarnaar we verder vlogen naar Kuching. Toen we aankwamen ontmoetten we onze reisbegeleider Wybe, die ons al meteen benadrukte dat dit “een REIS is, geen vakantie”.
Semonggoh Wildife Rehabilation Centre
Bij de eerste activiteit van onze reis kwamen we er al meteen achter wat de rode draad van onze rondreis door Maleisisch Borneo zou zijn: apen. Ontheemde orang-oetans worden hier na langdurige voorbereiding weer losgelaten in het wild. Het was erg bijzonder om zoveel orang-oetans op voedsel te zien afkomen. We hadden geluk dat we de apen überhaupt te zien kregen, ze hadden namelijk meer dan genoeg ruimte en het blijven natuurlijk half-wilde mensapen.
Longhouses
Na onze ontmoeting met de orang-oetans reisden we verder naar de longhouses, waar je alleen kan komen met een prauw; een langwerpige, smalle, snelle vierpersoonsboot. Bij aankomst bij ons longhouse moesten we als welkomstritueel een slokje rijstwijn nemen en de proostkreet “OEH AH” roepen. We sliepen bij een gastgezin op een 21-persoonskamer en er sliepen zelfs nog vier mensen van onze groep op de gang. Tijdens onze drie dagen hier hebben we ook nog een andere longhouse bezocht, hanengevechten gezien en gingen we blaaspijp schieten. Het was erg bijzonder om te zien hoe primitief de mensen hier nog leven en hoe simpel alles dan is.
Bako National Park
Ons volgende uitstapje was naar het Bako National Park, waar je ook alleen per boot kan komen. We werden aan een prachtige kust gedropt, waar we door het water naar het park liepen en al meteen veel apen zagen; dit keer makaken en neusapen. In Bako hebben we veel gewandeld over vooral boomwortels, wat erg avontuurlijk was. Ook waren er veel prachtige uitzichtpunten, een waterval en natuurlijk de zee, waar we in gingen zwemmen om af te koelen.
Mulu National Park
Nadat we terugkwamen in Kuching, zijn we doorgevlogen naar het Mulu National Park. Daar verbleven we in een guesthouse midden in het regenwoud aan de Milinaurivier. We zijn met bootjes over de rivier naar een authentiek dorpje gevaren. Het was mooi en interessant om te zien hoe zo'n stam leeft. Vervolgens zijn we naar een mooie zwemplek gevaren, opnieuw in een prauw. Het water daar was voor het eerst best fris, wat heerlijke verkoeling gaf. Ook hebben we vijf grotten bekeken: de Clearwater-, Deer-, Lady-, Lang- & Windcave. In de Deercave leven wel drie miljoen vleermuizen, die er in de avond uitkwamen om eten te gaan zoeken. Dit was prachtig om te zien. Een half uur lang bleven er continu vleermuizen uit de grot vliegen. De laatste ochtend in het Mulu National Park hebben we een canopywalk gedaan, waarbij we op 40 meter hoogte tussen de bomen liepen.
Kota Kinabalu en Sandakan
Vanuit Mulu zijn we naar Kota Kinabalu gereisd, waar we een half dagje zijn geweest. Vervolgens zijn we verder gevolgen naar Sandakan en vanuit daar werden we met een boot naar de Billit Adventure Lodge gebracht. Tijdens de bootsafari’s hebben we vooral veel neusapen, makaken, varanen, ijsvogels & neushoornvogels gezien. We hebben zelfs nog een orang-oetan in het wild gespot, wat heel bijzonder was. Als laatste hebben we nog een wandeling gemaakt naar het Oxboxmeer, waar ontzettend veel visjes waren die aan je voeten "knabbelden". Het waren dezelfde visjes waar je in gezondheidscentra zo belachelijk veel geld voor moet betalen en hier was het gewoon gratis in het wild.
Sepilok
Op de 15e dag zijn we een stukje teruggereden naar ons hotel in Sepilok, wat in de buurt van Sandakan ligt. Daar zijn we naar het beroemdste orang-oetan rehabilitatiecentrum van Borneo geweest, waar we in de ochtend de voertijd hebben kunnen ervaren. De apen gingen zelfs over de paden lopen, wat voor veel opschudding zorgde. Tussen de middag zijn we bij de zonneberen wezen kijken en in de middag gingen we weer terug naar de orang-oetans. Dit keer zagen we de kleintjes, die nog moesten leren om zelfstandig dingen te doen. Orang-oetans zijn in hun jonge jaren erg afhankelijk van hun moeder en als deze dan doodgeschoten wordt, kunnen ze gelukkig hier terecht om verder te kunnen leren klimmen, eten verzamelen etc. In de avond hebben we in een restaurant kunnen proeven van heerlijke lokale vruchten.
Rainforest Discovery Centre
De volgende dag zijn we naar het Rainforest Discovery Centre geweest, waar ook een jungle educatie-centrum was en waar we veel flora en fauna hebben gezien. In de middag gingen we met de bus naar ons hotel Sabah Sandakan. Maleisisch Borneo bestaat uit twee provincies: Sarawak (waar we de eerste helft van onze reis verbleven) & Sabah (waar we de tweede helft van onze reis verbleven). In het Sabah Sandakan hotel konden we heerlijk zwemmen in een prachtig idyllisch zwembad. Later zijn we nog naar het stadje gegaan met onze lokale reisleider. Hij draaide een week de meest geweldige liedjes voor ons, waarvan ik de Maleise Kinabalu song het leukst vond. Toen we in het stadje aankwamen werden we veel aangekeken, omdat het er niet zo toeristisch was en ze mensen met blauwe ogen en blonde haren dus niet gewend waren.
Terugreis
Vanuit Sandakan zijn we weer teruggevlogen naar Kota Kinabalu. Tijdens deze prachtige vlucht konden we Mount Kinabalu boven de wolken uit zien komen. In Kota Kinabalu heb ik nog wat laatste souvenirs gekocht en de shoppingmall Suria Sabah bezocht. Vervolgens zijn we in busjes naar Kota Kinabalu gebracht voor onze vlucht terug naar Kuala Lumpur. Daar hebben we voor de laatste keer met de hele groep gegeten bij een Italiaans restaurantje. Onze vlucht terug naar Schiphol ging relatief snel; voor ik het wist waren we alweer in Amsterdam. Toen we met het vliegtuig de Nederlandse bodem raakte was het definitief: we waren terug in Nederland en de reis was nu echt afgelopen. Vervolgens was het tijd om afscheid te nemen van deze geweldige mensen, wat nooit fijn is. Tijdens de reis vloog de tijd voorbij; aan de ene kant leek het alsof we pas de dag daarvoor aan de reis waren begonnen, maar aan de andere kant voelde het alsof ik mijn reisgenoten al maanden kende in plaats van drie weken. Het was een bijzondere, mooie en leerzame reis, met een geweldige groep die het avontuur extra speciaal maakte.
Wil jij net als Sophie op familiereis naar Maleisisch Borneo? Klik op de link voor meer informatie over de reisroute.
- Deel deze pagina
