Reisverhaal van een familiereis in Mexico

Laat je verrassen door het leuke reisverhaal van Loranne Davelaar over haar ervaringen van een familiereis in Mexico. Bekijk daarnaast ook de leuke reisvideo die is gemaakt door Mathijs Oosterloo. Beide zaten ze op onze avontuurlijke familiereis door Mexico.

Reisverhaal Loranne Davelaar: Stel je voor...

Je staat in een kerk, met voor je op een altaar het kruis van Christus. Heel normaal, denk je misschien. Maar onder je voeten liggen dennennaalden, vlakbij je staan eindeloze rijen brandende kaarsen in de grond (de brandveiligheidsmaatregelen zijn hier nog niet doorgedrongen) en iets verderop wrijft een moeder in authentieke kleding een levende, enigszins tegenstribbelende kip over het hoofd van haar zoontje alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze negeren jou en de andere toeristen, gaan op in hun eeuwenoude rituelen, maar gebruiken dan wel weer Coca-Cola om de kwade krachten uit hun lichaam te krijgen. Deze kerk, een soort vermenging van het christendom, de Mayacultuur en het kapitalisme, is een van de eerste beelden die in mij opkomen als ik terugdenk aan onze rondreis door Mexico. Het was verboden om er foto’s te maken, want de bevolking van het dorpje gelooft dat er een stuk van hun ziel verdwijnt als ze op beeld worden vastgelegd. Misschien dat het daarom zo goed in mijn geheugen is gegrift: ik werd gedwongen echt in me op te nemen wat er om me heen gaande was, en besefte voor het eerst goed dat ik me in een compleet ander land bevond.

Alles is anders in Mexico

Want anders is Mexico zeker, ook in de kleine dingen. Al op de eerste dag wordt ons duidelijk gemaakt dat ze hier een andere perceptie van tijd hebben: hoogstwaarschijnlijk is elke Mexicaan die we gaan ontmoeten minstens een kwartier te laat, zo vertelt onze reisbegeleidster Michèle. Maar wij zijn op vakantie, dus het maakt allemaal niet zoveel uit. Moeiteloos nemen we dit ritme zelf over: elke ochtend dat we weer naar een andere plek vertrekken, wordt het concept “om 8 uur verzamelen” wat verder opgerekt, tot het punt dat zelfs de Mexicaanse buschauffeur ons vraagt of we de volgende keer toch echt op tijd kunnen komen!

Natuurlijk kunnen we dat nog, we zijn tenslotte nog geen doorgewinterde Mexicanen, en we vervolgen onze tocht met de bus die ons naar de wonderlijkste plaatsen brengt. Langs kleurrijke steden, waar je over marktjes en door galeries kunt dwalen en de sfeer kunt proeven op het grote plein. Naar Mayaruïnes, die je soms nog kunt beklimmen, waardoor je je op de top, tientallen meters hoog, even een Mayakoning(in) waant terwijl je uitkijkt over de eindeloze jungle waaruit het complex is opgegraven. De bus rijdt ons naar witte stranden en zeeën om in af te koelen (want in tegenstelling tot Nederland is het hier wél warm in de zomer), snorkelplekken waar we zeeschildpadden, pijlstaartroggen en zelfs walvishaaien spotten, richting de jungle en het geluid van brulapen, naar boottochten langs mangroven waar we flamingo’s, aapjes en krokodillen zien… kortom, op tijd komen is wel het minste wat we kunnen doen om zoveel nieuwe dingen te zien.

Tijdens de busreis zelf krijgen we, naast wat welkome extra uren slaap (het nachtleven is ook prima in Mexico), ook nog een crash course Spaans, wat erg goed uitkomt in restaurants waar de bediening ongeveer drie woorden Engels spreekt. Deze pogingen zorgden bij mij voor wat spraakverwarringen en verbaasde blikken – ik werd wel erg ongelovig aangestaard toen ik ice tea probeerde te bestellen en de ober dacht dat ik een kan lauwe thee wilde – maar het is het proberen waard. Een ander voordeel is dat je hiermee ook kunt voorkomen dat je ineens een donkerbruine smurrie op je bord hebt liggen die zich “mole”-saus laat noemen en waarover de meningen nogal heftig verschilden. Ook als je de menukaart wél kunt lezen, is bestellen nog een hele opgave. Want wat is nou het verschil tussen een burrito, enchilada, tortilla, fajita, taco en quesadilla? Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog steeds niet helemaal weet. Het schijnt iets te maken te hebben met hoe je het vouwt of snijdt; een driedubbele flikflak met je taco en het is ineens een enchilada. Gelukkig is het allemaal wel ontzettend lekker. Wat voor eten je uiteindelijk ook krijgt, het blijft, net als Mexico zelf, steeds verrassen! Viva México en de Familiereis!