Menu
De Tongariro Alpine Crossing: langs bizarre maanlandschappen en adembenemende meren
Als je met Sawadee meegaat op een groepsreis door Nieuw-Zeeland dan kom je langs het Tongariro Nationaal Park. Hier kan je een route lopen die vaak wordt bestempeld als een van de mooiste dagwandelingen ter wereld: de Tongariro Alpine Crossing. Het is een vrij zware tocht van ruim 19 kilometer, over actief vulkanisch terrein en met een aantal pittige klims. Maar de uitzichten die je onderweg tegenkomt zijn de beproeving zeker waard. Fleur heeft de Crossing gelopen en deelt in dit reisverhaal haar ervaring.
Voorbereiding
De Tongariro Alpine Crossing begint eigenlijk al bij de voorbereiding. In de dagen voordat ik de Crossing zou gaan lopen hield ik de weersvoorspellingen goed in de gaten. Gelukkig zagen de vooruitzichten er goed uit. De dag van tevoren deed ik een laatste check bij de receptie van mijn accommodatie; er was een go! De avond van tevoren pakte ik mijn rugzak in en ging ik op tijd slapen voor een goede nachtrust. De volgende ochtend werd ik namelijk al om 5.10 uur opgehaald door de shuttlebus. Ik keek van tevoren enigszins op tegen het feit dat ik de Crossing alleen zou gaan lopen, maar ik werd al snel gerustgesteld. De Crossing is zo populair dat je eigenlijk nooit alleen loopt. In de bus richting het startpunt ontmoette ik een vrouw uit Sydney en tijdens het lopen nog iemand uit Taupo. We hebben de gehele tocht samen of bij elkaar in de buurt gelopen en we moedigden elkaar aan om door te zetten wanneer we het zwaar hadden. En dat was af en toe zeker nodig, want de hele Crossing is zo’n 19,4 kilometer lang, voor veel mensen niet een afstand die ze dagelijks lopen. De route kan worden opgedeeld in 6 delen, met elk een eigen aantrekkingskracht, maar ook elk een eigen uitdaging.
Deel 1: Van Mangatepopo Road naar Soda Springs (ca. 1 – 1,5 uur)
Mijn tocht begon rond 7.00 uur ’s ochtends bij het startpunt aan Mangatepopo Road, waar het nog erg mistig en fris was. Ik voelde me zelf wat minder fris, maar dat valt natuurlijk te verwachten wanneer de wekker al om 4.30 uur gaat. Gelukkig is het eerste deel van de route vrijwel helemaal plat en loop je grotendeels over board walks, waardoor je relatief snel en makkelijk de eerste kilometers aflegt. Op de route staan veel borden die je vertellen hoeveel kilometer je al achter de rug hebt en hoeveel er nog voor je liggen. Na zo’n 6 kilometer kwam ik een bord tegen met daarop drie vragen: “Is het weer goed?”, “Heb je de juiste spullen en kleding bij je?” en “Ben je fit genoeg?”. Als je op een van deze vragen ‘nee’ moet antwoorden, dan is het wellicht beter om terug te gaan. Gelukkig kon ik elke vraag met ‘ja’ beantwoorden en kon ik mijn tocht vervolgen.
Deel 2: Van Soda Springs naar South Crater (ca. 40 min. – 1 uur)
Het tweede gedeelte van de route is gelijk een stuk pittiger en staat ook wel bekend als ‘The Devil’s Staircase’. Ik kwam er al vrij snel achter dat dit stuk niet voor niets zo wordt genoemd. Met steile trappen klim je vanaf 1400 naar 1600 meter boven zeeniveau. Ik vond dit stuk zeer uitdagend en af en toe dacht ik dat er nooit een eind aan zou komen. Een van mijn wandelbuddy’s vond het zo zwaar dat ze overwoog om terug te keren naar het startpunt; op dit punt in de route was dat per slot van rekening nog mogelijk, later zou dat niet meer kunnen. Ik ging op mijn eigen tempo verder en keek tijdens het klimmen af en toe even achterom naar het geweldige uitzicht op het stuk dat ik al had afgelegd. Ik was opgelucht toen er eindelijk toch een einde kwam aan de vele traptreden en ik South Crater bereikte. Tot mijn genoegen verscheen niet veel later ook mijn wandelbuddy. Ze had gelukkig toch de kracht gevonden om door te gaan en we rustten samen uit voor het volgende deel van de Crossing.
Deel 3: Van South Crater naar Red Crater (ca. 1 uur)
De klim van South Crater naar Red Crater vond ik het lastigste deel van de hele Crossing. De helling waarlangs je omhoogloopt is erg steil, er is veel losliggend puin en op de dag dat ik de Crossing deed stond er ook best wat wind. Op een gegeven moment wist ik, uit angst dat ik misschien zou wegglippen, even niet meer waar ik mijn volgende stap moest zetten. Een andere wandelaar zag dat ik het moeilijk had, gaf me zijn hand en hielp me op weg naar een makkelijker stuk. Vanaf daar was het nog maar een klein stukje naar het hoogste punt van de route, waar mijn moeite werd beloond met een fantastisch uitzicht over onder andere de Emerald Lakes.
Deel 4: Van Red Crater naar Blue Lake (ca. 30 min.)
Het vierde deel van de route is relatief kort, maar mag zeker niet worden onderschat. Door het uitzicht op de Emerald Lakes was ik erg gretig om naar beneden te gaan, maar ik merkte al snel dat ik voorzichtig moest zijn. Het afdalen vanaf Red Crater naar de Emerald Lakes is namelijk best lastig door al het losliggende puin. Op sommige punten schoof ik meer naar beneden dan dat ik liep. Om me heen zag ik hoe meerdere mensen het lopen maar opgaven en zichzelf gewoon naar beneden lieten glijden. Eenmaal beneden leken de kleuren van de Emerald Lakes nog feller en de manier waarop de zon op het blauwgroene water schitterde was prachtig. Vanaf de Emerald Lakes is het een kleine wandeling naar het grotere en donkerblauwe Blue Lake. Het met eigen ogen zien van de meren, met op de achtergrond de vulkanische omgeving die je doet denken dat je op de maan loopt, vond ik het absolute hoogtepunt van de Crossing.
Deel 5: Van Blue Lake naar Ketetahi Shelter (ca. 1 uur)
Vanaf Blue Lake wordt de daling ingezet. Als je bij Blue Lake nog even achteromkijkt zie je pas echt goed hoe hoog je hebt gestaan. Vanaf hier ga je op zigzaggende wijze naar beneden, tot je aanbelandt bij Ketetahi Shelter. Het was mooi weer en ik kon ver kijken. Dit resulteerde in uitzichten die na elke bocht beter leken te worden. Het voordeel van dit deel van de Crossing is ook dat je Ketetahi Shelter al ver voordat je er aankomt ziet liggen, en dus heel doelgericht kunt lopen. Eenmaal bij Ketetahi Shelter aangekomen nam ik even een pauze om mezelf op te laden voor het laatste deel van de Crossing.
Deel 6: Van Ketetahi Shelter naar de Ketetahi car park (ca. 2 uur)
Het laatste deel van de route is het langst en vergde best wat van mijn doorzettingsvermogen. Hoewel het een vrij simpel pad is, is dit laatste deel zowel mentaal als lichamelijk een flinke uitdaging. Je hebt al zo’n 13 kilometer in de benen en je hebt de meest spectaculaire uitzichten al achter de rug. Een wandeling van 6 kilometer voelt dan best lang. Ondanks de vermoeidheid nam ik niet te veel rustpauzes en hield ik de pas er goed in. Hoe verder je afdaalt, hoe groener de omgeving wordt, en de laatste 45 minuten loop je vrijwel volledig in de Okahukura Bush. Het groen vormt een mooie afwisseling op de bruine landschappen die je tot dan toe hebt gezien. Toen ik eindelijk het eindpunt bij de Ketetahi car park bereikte was ik uitgeput en opgelucht, maar de overheersende emotie was toch echt wel trots.
Terugblik
Tijdens mijn reis door Nieuw-Zeeland ontmoette ik meerdere mensen die de Tongariro Alpine Crossing hadden gelopen. De meeste reizigers vertelden ongeveer hetzelfde; het is zwaar, maar zeker de moeite waard. En dat is precies hoe ik er zelf ook op terugkijk. Ik ben geen ervaren wandelaar en twijfelde dus of zo’n lange wandeling over veelal vulkanisch terrein niet te zwaar voor me zou zijn. Ik kan gerust zeggen dat de Crossing voor iedereen met een goede conditie en fitheid prima te doen is. Inclusief eet-, drink- en rustpauzes heb ik 7 uur over de Crossing gedaan, precies in lijn met de 6 tot 8 uur die in de meeste informatiebronnen over de Crossing wordt benoemd. Het is wel belangrijk dat je de Crossing niet onderschat en je goed voorbereidt. Kijk goed naar de weersvoorspellingen, keer op tijd om als het weer verslechtert of als je niet fit bent, zorg dat je de juiste kleding aan hebt en dat je alle benodigde spullen bij je hebt. Maar mijn belangrijkste tip is toch wel dat je goed ingelopen en lekker zittende wandelschoenen moet aantrekken. Geloof me, je wilt niet zoals ik nog een week met blaren door Nieuw-Zeeland lopen. Maar, zoals ik als zei, de Tongariro Alpine Crossing was de moeite (en de blaren) helemaal waard!
Wil jij de Tongariro Alpine Crossing ook van je bucketlist afstrepen? Bekijk dan hier onze reizen naar Nieuw-Zeeland.
- Deel deze pagina
