Groepsrondreis Antarctica

’s Middags gaan we opnieuw met de zodiacs weg. Op het Antarctisch schiereiland is weliswaar geen permanente bewoning, er zijn wel tijdelijk bewoonde wetenschappelijke stations. We brengen een bezoek aan zo’n station en zien van dichtbij hoe de weinige mannen (er zijn vrijwel nooit vrouwen) hier maanden achtereen, soms wel een jaar de tijd doorbrengen. We worden hartelijk ontvangen en rondgeleid en we zien niet alleen welk wetenschappelijk onderzoek men hier doet, maar ook hoe men de vrije tijd doorbrengt. Een gedeelte van de Russchische bemanning is ook aangeschoven en hapjes en zelfgestookte wodka worden in de warme en opvallend gezellige bar rondgedeeld. 

Des te groter is het contrast wanneer je eenmaal buiten weer honderden kilometers witte leegte om je heen hebt. Ook vandaag gaan we er twee maal op uit met de zodiacs. Omdat je met deze boten zeer wendbaar bent, kun je ijsbergen van alle kanten goed bekijken en je verbazen over de verschillende gezichten van één enkele ijsberg. Vanuit elke hoek lijkt hij anders gekleurd en gevormd. Holtes en bogen verschijnen en verdwijnen; scherpe randen en hoekige vlakken veranderen in glooiende vlaktes en opeens blijken er pinguïns op te liggen. Soms is het water glad en zwart als een donkere spiegel, soms vaar je door één grote ijssoep. Soms is de lucht stralend, helderblauw en zie je de meest waanzinnige wolkenpartijen, soms is de lucht van horizon tot horizon donker, grijs en dreigend. Het is echter altijd adembenemend. 

Tussen alle witte ijsbergen en –blokken drijft af en toe een stuk ‘zwart ijs’. Dit ijs lijkt zwart in het water omdat het door de vele honderden of duizenden jaren heen zó compact is gedrukt dat er geen luchtbelletjes meer inzitten en daardoor geheel doorschijnend is geworden. Uiteindelijk zal het gewoon smelten, maar in de bar aan boord dient het een veel eervoller doel: Wel eens whisky met duizend jaar oude ’rocks’ gedronken? Behalve de voor de hand liggende schoonheid van het ijs, krijg je deze dagen ook te zien hoe magistraal de wolkenpartijen en de lucht hier kunnen zijn. Heel soms is er een groene waas rond de zon te zien, veroorzaakt door ijskristallen in de lucht. Diezelfde kristallen zorgen ook voor ellipsvormige wolken die bijna op UFO’s lijken. Het glasheldere water weerspiegelt dit alles perfect en het zorgt voor niet te mislukken foto’s.

Ook de zoogdieren werken mee en poseren gewillig. Weddel- en andere soorten zeehonden zijn her en der op ijsbrokken te vinden en met wat geluk treffen we ook zeeluipaarden aan, de grootste en machtigste zeehonden van dit gebied. Deze jagen op pinguïns en zelfs op andere zeehondensoorten. Terug aan boord kun je ’s avonds genieten van een Antarctische barbecue. Op het achterdek worden hamburgers en kipvleugeltjes gegrild en er staat een groot saladebuffet klaar. Natuurlijk mag glühwein niet ontbreken. Dresscode: warme kleding. Het is tijd om Antarctica te verlaten, maar niet voor we een bezoek hebben gebracht aan de South Shetland eilandengroep. Hier is iets minder ijs en sneeuw en er is zelfs algengroei op de rotsen, wat een prachtige groene en gele waas aan het land geeft. 

Bij Deception Island varen we de caldera (krater) binnen en kun je de poolvariant van een hot tub ervaren. Op het strand wordt een groot gat gegraven dat zich met zeewater vult. De nog altijd ondergrondse thermische activiteit verwarmt het water en terwijl mensen omje heen met poolkleding aan lopen, lig je te badderen in heerlijk warm water. Neem daarna natuurlijk wél een duik in de ijskoude Antarctische Oceaan en ervaar hoe het water je bijna brandt van de kou. Daarna snel warme kleding aan en terug naar de boot voor een warme douche (of een bezoek aan de sauna wellicht?). Bij de volgende nieuwjaarsduik in Nederland kijk je lachend toe. 

Op Half Moon Island gaan we voor de laatste keer aan land. Natuurlijk om pinguïns te zien, maar vooral ook met de hoop om de logge maar aandoenlijke zeeolifanten aan te treffen. Daarna is het voor de laatste keer het hele ritueel van laarzen schoonmaken, reddingsvesten opbergen en je van al je kleding ontdoen. De term ‘laagjeskleding’ krijgt hier een nieuwe betekenis. Voor de laatste keer ook de lange midzomernacht. De bar blijft altijd open tot de laatste persoon naar bed gaat, maar door het continue (schemer)licht raakt menigeen van slag. Je wílt gewoon niet gaan slapen, want buiten is het nog altijd licht en er is nog van alles te zien. 

Tijdens de zeer lange zonsondergang is het licht dat de show steelt. De zuidelijke hemel lijkt soms wel in vuur en vlam te staan, terwijl de bergen in het noorden door een grote gouden schijnwerper worden belicht. En er is natuurlijk altijd kans op walvissen langs de boot. Zuidkapers en dwergvinvissen, die in de Antarctische zomermaanden vanuit de tropen hier komen om te eten, worden regelmatig gespot. En net als je uitgefotografeerd bent en klaar voor bed, komt de zon alweer op ...