Reisverslag van een van onze reisbegeleiders
Oneindige koffievelden en Caribische stranden
In 1976 kwam ik er voor het eerst: Colombia. Ik ging op bezoek bij een vriend die daar woonde. Sindsdien ben ik er zeer frequent geweest, heb ik grote delen van het land bereisd en heb ik er een aantal jaar gewoond. Het is een land om je hart aan te verliezen en dat is mij ook gebeurd. Waarom? Gewoon omdat Colombia Colombia is.Alles is er, van ongerepte natuur, zoals jungle, woestijn, bergen en stranden, tot stille dorpjes en drukke steden. Uit veel huizen klinkt muziek zoals de cumbia, de salsa en ook de tango.Maar het mooiste zijn de Colombianen zelf, met hun sprankelende optimisme, hun vriendschap, hun warme onthaal (zelfs als je de taal niet spreekt) en natuurlijk ook hun lokale drank, de 'aquadiente', waar je regelmatig een 'copa' van aangeboden krijgt.Rondreizend is iedere dag er anders, maar één ding is hetzelfde, iedere dag opnieuw, en dat is het gevoel dat je van harte welkom bent in dit land.Colombia is ook een land met een onrustige geschiedenis van guerrilla en drugs. Dat is inderdaad lang zo geweest en dit is in zeer gereduceerde mate en in zeer afgelegen gebieden nog steeds wel zo. Kom je daar niet, en dat hoeft ook niet, dan is Colombia een zeer veilig land om doorheen te reizen. Dit ervaar ik keer op keer opnieuw. Het is tegenwoordig geen reden meer om dit mooie land niet te bezoeken.Voor mij is het een van de mooiste en fijnste landen van Latijns Amerika en het is altijd weer een genot om er te zijn, er zelf rond te reizen of de reizigers uit mijn groep er deelgenoot van te laten worden.