Menu
Reisverslag van een van onze reisbegeleiders
Kevin Reisbegeleider Azië
Landen en bestemmingen zijn zo jaren 90. Wij willen niet meer op reis naar dit of dat land, we willen vooral een leuke ervaring en interessante beleving. Of dat nu in Afrika, Argentinië of Australië is, maakt eigenlijk niet uit. En daarom ligt het mooiste moment van een reis altijd op de laatste reisdag, waar ook ter wereld. Dat klinkt ironisch maar is voor mij wel zo, want op zo´n laatste reisdag krijg je waarvoor je als reisbegeleider weken lang gewerkt hebt, namelijk voldoening en dankbaarheid. Tijdens het “laatste avondmaal” neem ik een half uurtje de tijd om in groep naar elkaars ervaringen te luisteren. Elke reiziger vertelt hoe hij of zij de reis beleeft heeft en wat de hoogtepunten waren. Bijna altijd vloeit hieruit een ongebreidelde vorm van dankbaarheid en voldoening. Het is fantastisch hoe iedereen zijn eigen verhaal schrijft tijdens de reis en hoe verschillend die verhalen kunnen zijn tijdens dezelfde reis. De één beschrijft het stiltemomentje op de top van de berg (waarin ik één minuut zonder foto's of woorden vraag om van de stilte te genieten), de ander herinnert zich de vermakelijke quizavond om iets op te steken van de bestemming. En steeds weer worden er mooie vriendschappen gesloten, en dan weet je dat het harde werk van de voorbije weken zijn vruchten heeft afgeworpen. Iedereen gaat met een voldaan gevoel naar huis. En ik ook, dankzij die dankbaarheid op de laatste reisdag. Daar doen we het voor.
Reisverhaal Kevin Maes
Landen en bestemmingen zijn zo jaren 90. Wij willen niet meer op reis naar dit of dat land,we willen vooral een leuke ervaring en interessante beleving. Of dat nu in Afrika, Argentinie of Australie is, maakt eigenlijk niet uit. En daarom ligt het mooiste moment van een reis altijd op de laatste reisdag,waar ook ter wereld.Dat klinkt ironisch maar is voor mij wel zo, want op zo´n laatste reisdag krijg je waarvoor je als reisbegeleider weken lang gewerkt hebt, nl voldoening en dankbaarheid. Zelf doe ik altijd twee zaken om een reis af te sluiten: bij het “laatste avondmaal” neem ik een half uurtje de tijd om in groep naar elkaars ervaringen te luisteren. Elke reiziger vertelt hoe hij of zij de reis beleeft heeft en wat de
hoogtepunten waren. Bijna altijd vloeit hieruit een ongebreidelde vorm van dankbaarheid envoldoening. Het is fantastisch hoe iedereen zijn eigen verhaal schrijft tijdens de reis en hoe verschillend
die verhalen kunnen zijn tijdens dezelfde reis. De één beschrijft het stiltemomentje op de top van de
berg (waarin ik 1 minuut zonder fotos of woorden vraag om van de stilte te genieten), de ander
herinnert zich de vermakelijke kwisavond om iets op te steken van de bestemming.
Naast het ervaringsrondje zorg ik op de laatste reisdag ook nog voor een mooie verrassing. Tijdens de
reis film ik namelijk de leukste momenten en daaruit maak een mooie videocompilatie. In tien minuten
vat ik dan de reis samen met leuke beelden van wat we beleefd hebben. De zogenaamde aftermovie is
natuurlijk een souvenir voor alle reizigers maar is bovenal een intens moment om de reis samen af te
sluiten en terug te kijken op onverwacht groot arsenaal aan memorabele ervaringen.
Niet zelden wordt er tijdens het tonen van de fim een traantje weggepinkt en worden er knuffels en
handdrukken uitgewisseld. En dan weet je dat het harde werk van de voorbije weken zijn vruchten
heeft afgeworpen. Iedereen gaat met een voldaan gevoel naar huis. En ik ook, dankzij die
dankbaarheid op de laatste reisdag. Daar doen we het voor.
